Caritas, czyli co?: Zimowisko part. II

Wróciłam! Nie bez przygód, ale o tym później :) Zachęcam do czytania, zaczynamy od piątku :)

Piątek był dla kadry dosyć trudnym dniem do przygotowania, gdyż nie mogliśmy wtedy korzystać z autokaru. Pobudka, śniadanie, spotkanie tematyczne w grupach, a potem co? Okazało się, że w niedzielę nie zdążymy pójść na Mszę Świętą do kościoła, tylko odbędzie się ona w ośrodku, więc już mieliśmy pomysł na spacer. Wyruszyliśmy do Sanktuarium MB Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem-Olczy. Podczas drogi powrotnej nie mogło zabraknąć wizyty w słynnym sklepie "Brutal". A potem to, co dzieciaki lubią najbardziej - zjazd na jabłuszkach. Niestety, śnieg zaczął topnieć, sanki nie śmigały już tak samo, jak na początku. Po obiedzie i ciszy poobiedniej - karaoke, które okazało się strzałem w "10". Nasi podopieczni kochali śpiewać, trudno było ich powstrzymać nawet wtedy, gdy indywidualne osoby chciały pokazać swoje możliwości.
Później - kolejny dzień warsztatów tematycznych oraz pierwszopiątkowa Msza Święta. Po kolacji film - "Mały Książę", czyli tematyczne podsumowanie naszego programu profilaktycznego. A potem myjemy ząbki i lulu!
Sobota była bardzo intensywna - to w końcu nasz ostatni pełny dzień w Zakopanem. Rano - na sportowo. Najpierw śnieżny labirynt. Na jego pokonanie mieliśmy pół godziny. Moja grupa pokonała go w 5 minut :) Później pomagali innym, nawet tym nieco starszym :). Kolejny punkt to zamek śnieżny, a potem to, na co czekali cały tydzień - zakupy na Krupówkach. Nie zabrakło też łyżew, półtorej godziny jeżdżenia w kółko :P, ale za to w towarzystwie zawodników biorących udział w jakimś konkursie łyżwiarskim (nie wiem, nie znam się). Po powrocie, obiedzie - warsztaty, pakowanie się, spotkanie w grupach. Nawiązałam na nim do obejrzanego filmu - idealnie korespondowało mi to z tematem spotkania. Zadałam też każdemu trzy zdania do dokończenia: "Najbardziej podobało mi się...", "Nie podobało mi się...", "Zapamiętam...". Odpowiedzi były podobne, podobało się wszystko, nie podobał labirynt, bo zbyt prosty, dyskoteka, bo nie lubią tańczyć. jakieś usterki w pokoju... A co zapamiętają? Mnie :D. Wieczorem - Talent Show. Jury było zaskoczone talentami uczestników. O dziwo - nikt nie śpiewał. Sztuczki karciane, ruszanie różnymi częściami ciała, dmuchanie ustami balonów do modelowania, taniec, udawanie sów... Zwyciężył chłopiec, który zrobił pewną sztuczkę - jedna osoba z jury miała mówić, jaki kolor będzie miała następna karta - czarny lub czerwony, bez patrzenia na nią. Obserwowałam ten występ zza pleców występującego i widziałam, że się zgadzało, nic nie mieszał, odwrócił karty i wszystko się zgadzało! Niesamowite! Ja również występowałam, próbowałam robić zwierzątka z balonów, otrzymałam za to wyróżnienie :D. W tym dniu mieliśmy też wizytację pana od Rzecznika Praw Dziecka. Koloniści otrzymali od niego magnesy.
W końcu niedziela - oczekiwana przez kadrę, za to mniej przez uczestników. Dzień zaczęliśmy Mszą Świętą, a tuż po niej było śniadanie. To na nim rozstrzygnęliśmy konkurs Mam Talent, Konkurs Czystości i inne. Wręczyliśmy też podziękowania naszym gospodarzom, osobom, które pomagały, kierowcy, księdzu, kadrze... Później już dyplomy rozdawane w grupach. Każde dziecko coś otrzymało, w mojej grupie były to pluszaki, gry planszowe, coś na słodko, notesiki... To bardzo dużo, prawda? Zaraz potem wyruszyliśmy, była godzina 10:00. Po długim staniu w korkach, dotarliśmy do Krakowa-Łagiewnik. Najpierw zwiedziliśmy Centrum Jana Pawła II, następnie Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. O godzinie 15:00 planowaliśmy wyruszyć w dalszą podróż i.... klops! Autobus zatrzymał się na czerwonym świetle na skrzyżowaniu. Chwała Panu, że była to mniej ruchliwa ulica, a nie środek skrzyżowania. Po 20 minutach udało nam się przejechać... za skrzyżowanie na zatoczkę. Ponad 40 dzieciaków nudząca się w autobusie, a telefony już zdążyły się im rozładować, wyobrażacie sobie ten armagedon? :P W końcu okazało się, że przyjedzie autobus zastępczy. W oczekiwaniu zabraliśmy dzieciaki do pobliskiej restauracji na coś ciepłego. W końcu, po 2,5 godzinie (musieliśmy przepakować cały autobus), ruszyliśmy dalej. Bez przygód dotarliśmy do Buska-Zdroju, gdzie oddaliśmy stęsknionym rodzicom dzieci. Niestety, przez to uciekły mi wszystkie busy, ale dałam radę załatwić transport zastępczy.
Chciałam podzielić się czymś, co było dla mnie najlepsze na tym zimowisku, a mianowicie spotkania kadry. Są one podstawą funkcjonowania na takim wyjeździe - ustalamy plan działania, możemy doradzić się w sytuacjach problemowych, podzielić radościami, a także odpocząć pijąc kubek herbaty za kubkiem, bo w ciągu dnia czasem ciężko na chwilę takiej przyjemności. Wiadomo, że dzieci czasem są sprytniejsze od dorosłych i ustawiają budziki o różnych dziwnych porach. Dlatego najpierw czekaliśmy, aż dzieci zasną, później mieliśmy odprawę, a po niej, godzinkę na gry planszowe. Chyba lepiej tak wykorzystać czas, niż chodzić w kółko i sprawdzać, czy na pewno zasnęli :), a przecież tak też pilnowaliśmy - graliśmy w takim miejscu, że było słychać, gdyby jakiś pokój się otwierał. No i to taka chwila dla nas bez ciągłego "Proszę Pani" :)
Na tym zimowisku stawialiśmy na kreatywność, więc każdego dnia plan był w innej konwencji. Czasem dzieci nie rozumiały, że "Pij mleko, będziesz wielki" to śniadanie, a "Dalej dalej ręce Gadżeta" to warsztaty, ale ile było przy tym frajdy. Raz plan napisany był wierszem.
Już ostatnie zdanie na dziś, chciałam się pochwalić. Otrzymałam 90% dofinansowania na kurs języka migowego na III stopniu, jestem taka szczęśliwa! Oby tylko mój okropny plan na uczelni nie pokrywał się z terminami spotkań.

Zapomniałam dodać, z zimowiska wróciłam z ... przeziębieniem! Jest ciężko, ale chyba było warto :)