Tornister pełen uśmiechu

Na początek zwrócę się do Was moi kochani Czytelnicy. Zakupiłam dziś książkę,  w której dokładnie jest opisane, jak pisać prosto, składnie i konkretnie. Oczywiście jeszcze nie zdążyłam przeczytać całej, więc nie mogę skorzystać z jej porad, ale postaram się kolejne posty pisać według jej zaleceń :) A teraz przejdźmy do puenty.

To, co napiszę, będzie dramatyczne, ale nie można inaczej. Wolontariat .  . . uzależnia! Miałam w tym tygodniu poświęcić się sobie, odpocząć, ale nie... Wstałam o barbarzyńskiej porze (jak na okres letni) i (jak zwykle)  przed 8:00 byłam już u drzwi budynku Caritas. Oczywiście nie żałuję :)

Już od kilku lat odziały Caritas w całej Polsce prowadzą akcję "Tornister pełen uśmiechu". Polega ona na tym, że dzieci z ubogich rodzin otrzymują plecaki w których są najpotrzebniejsze przybory szkolne. Caritas Diecezji Kieleckiej również aktywnie włącza się w tą akcję. Dziś jeden z zaprzyjaźnionych księży przywiózł przybory, które udało mu się zebrać podczas zbiórki w parafii Niedługo potem ogromne pudło akcesoriów szkolnych przywieźli nowożeńcy. Wzruszyło mnie to bardzo, że w tak szczególnym dniu nie myśleli tylko o sobie, ale też o dzieciach, które czasem mają trudniej niż inni. Cieszy też to, że wielu jest takich darczyńców.

W ubiegłym roku pomagałam przy pakowaniu tornistrów. Wierzę, że w tym również będę mogła w tym uczestniczyć. Wszystkie przybory: kredki, długopisy, nożyczki, strugaczki, flamastry, farby, ale też bloki, wycinanki, zeszyty, piórniki, notesy podzielone są na stanowiska. Kilku wolontariuszy nosi plecaki od stoiska do stosika, a pozostali wydzielają do każdego tornistra po równej ilości akcesoriów. Jest przy tym wiele radości, poznaje się nowe osoby... Tak to wyglądało w ubiegłym roku:

Zdradzę Wam sekret. Przy dzisiejszej wizycie w DCW ks. Krzyszof Banasik opowiedział mi kilka interesujących szczegółów z jego życia: jaki kierunek studiował itd., a także zapoznał z kilkoma życiorysami świętych. Takie ciekawostki lepiej zapadają w pamięć niż suche wykłady na uczelni czy notatki w naukowych książkach, a pokazanie siebie jako zwykłego, prostego człowieka udowadnia, że nie wiemy jak potoczy się nasze życie i każdy może zostać powołany do służby Bogu.

Wierzę, że w tym roku tornistry wypakowane po brzegi przyniosą mnóstwo uśmiechu obdarowanym :)